Περιβαλλοντική αστική ευθύνη

Το νέο καθεστώς περιβαντολλοντικης αστικής ευθύνης έχει ως στόχο τη διασφάλιση της ενεργού προστασίας του περιβάλλοντος και βασίζεται στην αρχή “ο ρυπαίνων πληρώνει”

Σύμφωνα με την νομοθεσία  4685/2020, η πρόληψη αλλά και η αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς, αποτελούν πια αποκλειστική ευθύνη του υπαιτίου. Η ζημιά καταλογίζεται από τις αρμόδιες κρατικές αρχές, πέρα από τα διοικητικά πρόστιμα και τις ποινικές κυρώσεις, ο υπαίτιος επιβαρύνεται οικονομικά για την αποκατάστασή της.

Παρέχεται η κάλυψη Αστικής Ευθύνης προς Τρίτους από την δραστηριότητα του ασφαλιζομένου κατά τη διάρκεια εργασιών συλλογής, μεταφοράς ή αποθήκευσης αποβλήτων (επικίνδυνων ή μη), συμπεριλαμβανομένης της μόλυνσης που πιθανόν να προκληθεί στο περιβάλλον από ατυχηματικό γεγονός και την επαναφορά του περιβάλλοντος στην πρότερη του κατάσταση.

Χαρακτηριστικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ότι περιβαλλοντικές ζημιές αποτελούν οι ζημιές στα νερά, στο έδαφος, στα προστατευόμενα είδη και στους φυσικούς οικοτόπους.

Απευθύνεται σε

• Βιομηχανίες πλαστικών και μετάλλων
• Βιομηχανίες παραγωγής ενέργειας
• Εταιρίες που χρησιμοποιούν, αποθηκεύουν ή επεξεργάζονται χημικά (π.χ.
• χρώματα, μελάνια, κόλλες, απορρυπαντικά, καλλυντικά, φάρμακα)
• Εταιρίες διαχείρισης αποβλήτων (π.χ. νοσοκομειακά απόβλητα,
• χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια, κ.λπ)
• Εταιρίες ανακύκλωσης (π.χ. οχημάτων, ηλεκτρικών συσσωρευτών, κ.λπ)
• Ξενοδοχεία, νοσοκομεία, εμπορικά κέντρα
• Εργολάβοι δημοσίων και ιδιωτικών έργων